گاهی باخود می اندیشم

که انسان حقیقتا در غم یکدیگر سهیم هستند؟

در می یابم که هیچ کس

به راستی

نمیتواند در اندوه کسی شریک شود

وهیچکس

حاضر نیست شادی اش را با کسی تقسیم کند

وتظاهر

جنین میلون ساله ایست که در رحم دنیایمان

مدام لگد میپراند

هوا بارانیست...

ولی شیشه چرا بخار نمیگیری؟

نترس:رفت...

دیگر اسمش رارویت نمی نویسم...

                                                                             غمگینم ...

                                                                        مانند مرده ای که توان تسلی دادن بسنگانش را ندارد!

چیزی نمیخواهم جز...

یک اتاق تاریک...

یک موسیقی بیکلام...

یک فنجان قهوه به تلخی زهر...

ویک خواب به ارامی یک مرگ همیشگی...!

چقدر سخته ...

ادم فقط خودش باشه ودنیای خودش

چقدر سخته ...

کسی معنی نگاه خسته ات رو نفهمه

 چقدر سخته به همه لبخند بزنی و تودلت یه دنیا غم باشه...

  چقدر سخته دلت گرفته باشه ویه بغض تو گلوت داشته باشی...اما مجبور باشی بخندی...

چقدر سخته...

  وقتی همه میخندن،یه دفه بایه جمله دلت بگیره واروم اروم تو دلت اشک بریزی...

چقدر سخته...

یه جایی هست تو طندگی که دلت گرفته ....

ولی مجبوری لبخندبزنی وشاذباشی!

بهش میگن "اوج بدبختی"

                                                                                                      اگه کسی گریه میکنه به این خاطر نیست که ضعیفه...

                                                           به خاطر اینه که واسه یه مدت طولانی قوی بوده...