نمیدانی قهرت چه میکند....

                ذهنم را  فلج میکندوقتی میخوانمت و تو نمیگویی جانم؟

دل مرا شکستند...

وگفتند کار خداست...

مانده ام مگه خدای من!!!!

خدای اهنها نبود؟؟؟؟

خواب هایم بوی تن تو را میدهند...

نکند ان دورتر ها ...

نیمه شب ....

در اغوشم میگیری؟؟؟؟؟

دلم میخواهد کاغذی بردارم بچسبانم روی دیوارهای شهر

رویش بنویسم:عشق من سالهاست که از خانه بیرون رفته است

و هنوز برنگشته است اگر پیدایش کسی پیدایش کرد باشد برای خودش

او از اول هم مال من نبود...

اینجا هر ارزویی که کنم میرود...

حیرانم...

ارزویت کنم یا نه؟!؟!؟!

بعضی وقتا یه چیزایی میبینی

دوست داری اشک بریزی...

داد بزنی...

اعتراض کنی

حرف بزنی

ولی نمیشه

باس خفه شد

بغض کرد

و

لبخند زد...

خیالت هنوز بامنه

صدایت در گوشم زمزمه میشودونگاهت در ذهن مجسم

ولی من تو را میخواهم...

نه خیالت را...

عاشق جمله هایم که وقتی میخونی یه نفس عمیق پشتش میکشی

وتو یک ثانیه یه دنیا خاطره میاد جلو چشات

به چشم هایت بگو ...

انقدر برای دلم .......

رجز نخوانند...

من اهل جنگ نیستم....

شاعرم!

خیلی که بخواهم گرد وخاک کنم

شهری مینویسم

انوقت اگر توانستی...

مرا در اغوش نگیر....

بایدکسی را پیدا کنم

دوستم داشته باشد

انقدر که یکی از این شبهای لعنتی

آغوشش رابرای من ویک دنیا خستگی بگشاید

هیچ نگوید...

هیچ نپرسد...